21 Juli 2008: Medan

Omdat ik me op dit moment kapot hard verveel en nog steeds honger heb, doe ik tegen mijn wil wat posten hier. Want heb laatste tijd niet echt veel zin om te gaan posten, omdat ik mijn vakantie wil genieten. Haha.

Nou, om bij het begin te beginnen, ik was met mijn 5e dag bij mijn tante logeren. Zij komt uit Duitsland en heeft veel geld. En als je veel geld hebt en je laat een huis in Indonesia bouwen, komt er iets groots uit. En dat was hier het geval dus. Dat huis was tering groot. 1500 vierkante meter of zo? Kapot erg. Dat huis was jammer genoeg wel 80 km verder van Jakarta. Maar toch heb ik daar dus 2 nachtjes geslapen. En er was eigenlijk ook niet veel te doen. Daar ben ik wel naar een karaokebar geweest en dat is iets heel anders dan wat je denkt. Daar heb je van die jonge meisjes die zich zelf verkopen of zo, om geld te verdienen. Dus die gaan uitdagend dansen. Daar heb ik me wel beetje vermaakt, maar het duurde wel lang. Daar ook nog eventjes langs de MC Donalds geweest en wat gegeten natuurlijk. Met die spotgoedkope prijzen.

Na die 2 nachtjes ben ik weer terug gegaan naar mijn tante in JKT. Daar zijn we even uit gaan rusten. Volgende dag kwam mijn oudere nicht langs bij mijn tante. We zijn samen met mijn jongere nichtje en me moeder weer naar Pondok Indah geweest. En deze keer heb ik wat leuks gekocht. KLEURLENZEN. Deze keer in 3 verschillende kleuren. Wat wel relaxt is, is dat het goedkoop is, want als je 2 koopt kost het 20 euro, maar je krijgt nog 1 paar gratis bij. Dus ik had meteen blauwe, groene en honingkleur gepakt. Blauwe heb ik nou in en ze staan VET. Volgende keer effetjes in Manga Dua kijken voor goedkopere.

Maar verder, is het nou mijn 8e dag en ik zit in Medan. Rond half 7 's avonds aangekomen. En van daar meteen naar mijn familie gegaan. Eenmaal aangekomen kwam iedereen langs. Meteen iedereen weer effetjes gezien en al. Niet veel speciaals gebeurd. Ze zijn weg gegaan en sinds dien verveel ik me en heb ik KAPOT erge honger.

Maar dat was het weer,

Met vriendelijke groet, Andy